Damp­krings­elek­tro­me­ter vol­gens Pel­tier

Deze elektrometer is door Krecke en Buys-Ballot gebruikt bij hun meteorologische observaties. Op 1 december 1848 begonnen Buys-Ballot en zijn collega F.W.C. Krecke met meteorologische waarnemingen op de sterrenwacht Sonnenborgh. Uiteindelijk leidde dat tot de oprichting van het KNMI in 1854. De elektrometer bestaat uit twee verticale messing staven die door twee gebogen armen verenigd zijn. Op de naald in de holte tussen de armen rust een magneetnaald op een zilveren hoedje (beide ontbreken). Aan beide uiteindes van de magneetnaald (of aan de uiteindes van een koperen draad die onder aan de naald was bevestigd) is een messing bolletje gemonteerd. De onderste staaf is geplaatst in een buisje gevuld met hars. Dwars door dit buisje loopt een horizontale messing staaf met aan de uiteindes een bolletje. Voorafgaande aan een meting wordt de staaf evenwijdig met de magneetnaald gezet (gelijk aan de magnetische meridiaan). Elektrische lading uit de lucht wordt door de bol (een elektrode) opgevangen en doorgegeven aan de onderste staaf. De elektrostatische afstoting tussen de paren bolletjes zorgt voor draaiing van de magneetnaald (of de kopereren draad, die door de magneetnaald gericht wordt), die op een schaalverdeling gemeten kan worden. De schaalverdelingen zijn op de glazen deksel en de voetplaat aangebracht.