Vindhetuit!Vind het uit!

Tijdens mijn kampeervakantie in Schotland afgelopen zomer, raakte ik gefascineerd door iets dat wij in Nederland niet kennen. Duisternis. Échte duisternis. ’s Avonds schoof een prachtige sterrenhemel voor de blauwe lucht van overdag. Venus lichtte op als een heldere stip; de steelpan en de grote beer waren goed zichtbaar. En als ik op mijn rug in het gras lag en naar boven tuurde, raasden de vragen over het heelal door mijn hoofd. Zijn we alleen? Hoe ziet het einde van het heelal eruit? Kunnen we leven op een andere planeet?

Zoveel mogelijk zelfvoorzienend zijn. Dat is het doel van Roland van der Hei (38). Samen met zijn vriendin en twee dochters (7 en 9 jaar) woont Roland in een tiny house gemaakt van duurzame materialen. Daar heeft Roland een slimme manier bedacht om helemaal energieneutraal te leven. Hij hergebruikt de accu’s van elektrische auto’s om de energie van zijn zonnepanelen op te slaan. Hoe dat werkt? En of dit ook iets voor jou kan zijn? Dat lees je hier!

Leven zonder smartphone, kunnen we dat nog? En dan heb ik het niet over een timer op je apps om je schermtijd te verminderen. Laten we eerlijk zijn, die druk je toch weer weg. Ik heb het over terug naar de koelkasttelefoon. Zo eentje die je maar één keer in drie dagen hoeft op te laden. Zonder Spotify, zonder navigatie en zonder Whatsapp.

In Rijksmuseum Boerhaave, waar ik stage loop, is de eerste kweekburger ter wereld te bewonderen. Kweekburgers worden niet gemaakt van vlees van een koe uit een boerderij, maar van vlees dat in een lab is gekweekt.

In 1941, in het begin van de tweede wereldoorlog, werd mijn oma geboren in Rotterdam. Ze groeide op tot een slim meisje, en later tot een slimme, jonge vrouw. Nadat ze haar vwo diploma haalde, verhuisde ze naar Utrecht om daar wis- en natuurkunde te studeren. Tijdens haar studie leerde ze ook mijn opa kennen. Toen ze met hun studies klaar waren, begin jaren ’60, werden mijn opa en oma beiden gevraagd om te promoveren. Mijn opa begon inderdaad aan zijn promotieonderzoek. Mijn oma niet. Zij wilde moeder worden. En dan moest je stoppen met werken.

Het Italiaanse bergdorp Viganella bouwde haar eigen zon. Klinkt opmerkelijk toch? Het dorpje, omringd door bergen, ligt de hele winter lang in de schaduw. In 2006 hebben ze daar iets op bedacht. Een grote spiegel, op een tegenovergelegen berg, reflecteert sinds dat jaar zonlicht het dorp in.

De toepassing, prachtig in zijn eenvoud, wordt sindsdien op meerdere plekken in de wereld ingezet om plaatsjes die in de schaduw liggen van meer zonlicht te voorzien. Zouden spiegels nog meer onverwachte toepassingen hebben?