In de catalogus van 1838 van het Natuurkundig Gezelschap is dit instrument omschreven als een 'Toestel voor het gloeijen van kool door den galvanische stroom'. Dit is een zeer vroeg voorbeeld van wat zich later tot de booglamp zou gaan ontwikkelen. Op het houten grondplankje zijn twee staandertjes met elk een koolspits bevestigd. Met een tandheugel en rondsel kunnen die ten opzichte van elkaar verplaatst worden. Elke koolspits is door een verticaal contact verbonden met een kwikbakje, waardoor de stroom wordt toegevoerd. Als de koolspitsen elkaar raken worden deze door de weerstand warm en gaan gloeien. Erbij zijn twee losse koolspitsen in houders.