Dit pistool volgens Volta heeft de vorm van een urn. Door de afschroefbare bovenzijde loopt in een glazen buisje een elektrode die in de urn eindigt. Aan de onderzijde is de urn van een opening voorzien, waarin een kurk past. De vorm van het geheel, en ook de benaming 'luchtpistool' (1816), suggereren dat de urn met bijvoorbeeld knalgas werd gevuld. Als men hierdoor een vonk laat overspringen valt door de explosie de urn om of springt de lucht in.

Deze zogenaamde flikkerbuis bestaat uit twee in elkaar geschoven glazen buizen. De binnenste buis is met een spiraal van bladtin beplakt, die op regelmatige afstand is onderbroken. De buitenste buis is voorzien van messing elektroden. Als het geheel op een hoge spanning wordt aangesloten zullen er kleine vonkjes tussen de segmentjes overspringen.

Het houten huisje heeft scharnierende wanden en dak. Op het dak staan twee bliksemafleiders waarvan één met een bolvormige top en één met een spitse top. Die aan de voorgevel maakt contact met een messing strip in een paneel in de gevel. Dat paneel kan zo worden geplaatst dat de strip geaard is, of dat de elektriciteit naar binnen slaat. Bij de ontvangst van een 'bliksemflits' (een vonk van een elektriseermachine) springen er in het laatste geval vonken heen en weer van het paneel en springt dat eruit. Vanaf de strip in de voorgevel lopen er geleidende verbindingen naar binnen. Daardoor kan een kleine hoeveelheid kruit tot ontbranding worden gebracht, waardoor het dak eraf springt, vervolgens wordt een kleine hoeveelheid alcohol op zolder ontbrand, smelt een draad die de achtergevel overeind houdt en klappen de zijwanden naar buiten. Uiteindelijk klapt de voordeur open door de ontbranding van een kleine hoeveelheid kruit in het benedenhuis.

Het wipplankje is aan de uiteinden met een laagje goud bedekt, onderling verbonden door een reepje goud onderlangs. Op een koperen en glazen staaf bevindt zich elk een messing bolletje, dat rust op een houten kraagje. Het bolletje op de glazen staaf is geïsoleerd en kan worden opgeladen met een elektriseermachine. Het koperen staafje kan worden geaard. Als het geïsoleerde bolletje is opgeladen wordt het plankje aangetrokken, maar weer afgestoten als dat op zijn beurt opgeladen is. De lading wordt via het koperen staafje daarna weer afgevoerd en de cyclus begint opnieuw.

De staf is beslagen met een rij stoffeerdersnagels op kleine afstand van elkaar. In het handvat zit een aarddraad en op de kop een messing elektrode. Bij aansluiten op een hoge spanning springen er vonkjes tussen de spijkertjes over.