Houten molentje, in de catalogus van 1838 omschreven als 'Een electrisch molentje'. Het molentje is gebruikt om de werking van een bliksemafleider te demonstreren. In het voetplankje loopt een elektrode die waarschijnlijk naar de wieken heeft geleid. De wieken ontbreken.

Dit pistool volgens Volta heeft de vorm van een urn. Door de afschroefbare bovenzijde loopt in een glazen buisje een elektrode die in de urn eindigt. Aan de onderzijde is de urn van een opening voorzien, waarin een kurk past. De vorm van het geheel, en ook de benaming 'luchtpistool' (1816), suggereren dat de urn met bijvoorbeeld knalgas werd gevuld. Als men hierdoor een vonk laat overspringen valt door de explosie de urn om of springt de lucht in.

Dit buikig glazen kolfje is een pistool van Volta. De opening aan de bovenkant is afgeloten met een kurk. In de zijkant zijn recht tegenover elkaar twee gaatjes gesmolten waardoor in een kurkje twee spitse elektroden steken. Als men in de fles een vluchtige brandbare stof zoals alcohol brengt en een vonk laat overspringen tussen de elektroden, schiet door de ontbranding van de damp de kurk uit de fles.

Het wipplankje is aan de uiteinden met een laagje goud bedekt, onderling verbonden door een reepje goud onderlangs. Op een koperen en glazen staaf bevindt zich elk een messing bolletje, dat rust op een houten kraagje. Het bolletje op de glazen staaf is geïsoleerd en kan worden opgeladen met een elektriseermachine. Het koperen staafje kan worden geaard. Als het geïsoleerde bolletje is opgeladen wordt het plankje aangetrokken, maar weer afgestoten als dat op zijn beurt opgeladen is. De lading wordt via het koperen staafje daarna weer afgevoerd en de cyclus begint opnieuw.