In 1853 bouwde Van Dreeven een elektriseermachine om tot dit type, een elektriseermachine volgens Winter. De glazen schijven hebben een diameter van 85,5 cm. De wrijvingskussens zijn bevestigd op de voetplaat. De twee ringen zijn bekleed met tinfolie waarop kleine tandjes zitten. Hiermee wordt de lading afgegeven aan de bolvormige geleider. Een dergelijke machine kan extra grote vonken produceren.

Collector bestaande uit een geisoleerd opgestelde en geverniste blikken plaat, met aan weerszijde een scharnierende messing plaat. Dit instrument was ter demonstratie van influentieverschijnselen. De buitenste platen worden geaard, waarna de middelste plaat wordt opgeladen. Als daarna de buitenste platen worden neergeklapt, is de lading van de binnenste plaat toegenomen door inductie.

Conductor (geleider) van een electriseermachine, van vernikkeld messing op een glazen staaf.

Met een elektrometer wordt elektrische lading aangetoond. De twee vlierpitbolletjes aan de zilveren draadjes zijn verbonden met een uitwendige elektrode. Als de bolletjes via de elektrode geladen worden stoten ze elkaar af. De Italiaan Tiberius Cavallo ontwierp in 1777 dit type, bedoeld als een draagbaar model. De glazen koker met de eigenlijke elektrometer is opgeborgen in een afschroefbare messing koker. De glazen behuizing is om te voorkomen dat de uitslag door de wind werd beïnvloed. Cavallo gebruikte als eerste zilveren ophangdraadjes voor de vlierpitbolletjes in plaats van de gebruikelijke linnen draadjes. In het cilindertje zijn twee bladtinnen puntvormige elektroden tegen het glas geplakt die met de messing bodem zijn verbonden. Deze elektroden geleiden een eventuele overmaat aan lading in de cilinder naar de aarde af. Daarmee wordt voorkomen dat lading bij het glas ophoopt, wat de uitslag van de elektrometer zou beïnvloeden.

De thermometer bestaat uit een glazen ballon op een voet. In de ballon is een barometerbuis bevestigd die vrijwel tot op de bodem rijkt. De buis is voorzien van een verzilverde messing schaalverdeling van -12 - 0 - 12 (twee maal 99 mm.). In de wand van de ballon zijn twee elektroden gekit (een ontbreekt). De ballon werd deels met water gevuld. Bij ontlading tussen de elektroden steeg het water in de buis als gevolg van de verhoging van de temperatuur van de lucht in de ballon. Het water zakte vervolgens weer, naar een hoger niveau dan oorspronkelijk. Deze thermometer werd ontworpen om de door elektriciteit geproduceerde warmte te meten.