In de gedraaide houten cilinder is aan de onderzijde een gematteerde glazen ruit geplaatst. Hier vlak boven zijn twee verstelbare spitse elektroden in de cilinder gestoken. Aan de bovenzijde is een schuiftubus met een loupe. Hiermee kan de vonk tussen de elektroden onder vergroting bekeken worden.

De houten gevel had oorspronkelijk twee raampjes, het onderste ontbreekt. In het hout lopen geleidende draden naar de raampjes, waarachter vermoedelijk kruit werd gelegd . Als de bliksemafleider niet was geaard kon men dit kruit laten ontploffen door een vonk van een elektriseermachine, waardoor de ramen uit de gevel vlogen.

In de catalogus van 1838 ingeschreven als 'Een toestel voor de theorie der afleiders op schepen met twee Leidsche flesschen'. Van het geheel is alleen het zeer rudimentaire scheepsmodel nog over. De achtermast is voorzien van een metalen staafje dat via een draad geaard kon worden. Links en rechts achter steken er omgebogen draden uit het scheepsmodel. Eén ervan is met een ketting met de loden kielbalk verbonden. Als de mast onder een door een elektriseermachine geladen bol gaat schiet er een bliksem over, waardoor hij omknakt. Bij aarding van de mast via een ketting in het water gebeurt dat juist niet.

De achtpuntige messing, gemonteerd op een glazen buis, functioneert als elektrode. Daaromheen, op een afstand van 2-3 cm van de punten, bevindt zich een ringvormige tweede elektrode. Door spanning op de de ster te zetten ontstaat een ster van vuur (vonken) tussen de punten en de ring.