Door middel van een horizontaal staafje is de plaat van de elektroscoop, waaraan gekoppeld de goudblaadjes, verbonden met een vaste, verticaal gemonteerde condensatorplaat. Daartegenover is een door scharnieren beweegbare condensatorplaat geplaatst. Door middel van de condensator kan de spanning die in de elektroskoop wordt gededecteerd opgevoerd worden.
Deze machine, die uit ongeveer 1830 stamt, is in 1880 aangepast om een druk-volumediagram (indicateurdiagram) weer te kunnen geven. Dat geeft het drukverloop in een stoommachine aan en daarmee de geleverde arbeid. Naast elkaar zijn opgesteld een verticale stoomketel en een verticaal gemonteerde stoommachine. De verhitting van de stoomketel is tot een gasverhitting omgebouwd. Aan de zuiger is een zijbuis bevestigd, waarin door de stoomdruk een pen heen en weer bewogen wordt. Op de zuiger zelf is een houder voor een beroet glaasje gemaakt, de punt van de pen schrijft op het glaasje automatisch het p/v—diagram (de pen geeft de druk, het glaasje het volume aan).
De onderste zinken plaat rust op een glazen zuil. De plaat is op drie plekken langs de rand van een laag hars voorzien, zodat hij van de bovenliggende plaat geïsoleerd kan worden. Die is gemaakt van gevernist koper en heeft een glazen handvat. Tussen beide platen kan een ebonieten schijf worden gelegd om de capaciteit van de condensator te verhogen. Aan beide is een draad gesoldeerd. Met dit instrument kan aangetoond worden dat bij contact van verschillende metalen een elektrisch potentiaalverschil ontstaat, dat met een elektroskoop gemeten kan worden.
Het houten huisje heeft scharnierende wanden en dak. Op het dak staan twee bliksemafleiders waarvan één met een bolvormige top en één met een spitse top. Die aan de voorgevel maakt contact met een messing strip in een paneel in de gevel. Dat paneel kan zo worden geplaatst dat de strip geaard is, of dat de elektriciteit naar binnen slaat. Bij de ontvangst van een 'bliksemflits' (een vonk van een elektriseermachine) springen er in het laatste geval vonken heen en weer van het paneel en springt dat eruit. Vanaf de strip in de voorgevel lopen er geleidende verbindingen naar binnen. Daardoor kan een kleine hoeveelheid kruit tot ontbranding worden gebracht, waardoor het dak eraf springt, vervolgens wordt een kleine hoeveelheid alcohol op zolder ontbrand, smelt een draad die de achtergevel overeind houdt en klappen de zijwanden naar buiten. Uiteindelijk klapt de voordeur open door de ontbranding van een kleine hoeveelheid kruit in het benedenhuis.
Met deze luchtledige glazen karaf kan elektrische ontlading in het luchtledige worden getoond. Door de messing stop is een puntige messing stift gestoken die eindigt halverwege in de fles. De onderste helft van de fles is van buiten met bladtin beplakt. Halverwege de buik van de fles is een strook bladtin. Elektriciteit wordt via de stop aangevoerd. Bij ontlading in de fles ontstaat een specifieke gloed licht.
De punten van een stervormig rad dopen in een kwikgoot. Het rad kan draaien tussen de polen van een hoefijzermagneet die een aan beugel hangt. Als er een stroom door het rad loopt, aangevoerd via de kwikgoot, gaat dit door de wisselwerking van de stroom en de magneet draaien.
Een elektrometer geeft de aanwezigheid van elektrische lading aan. Deze elektrometer is gebruikt voor het onderzoeken van de elektrische lading in de atmosfeer. De messing kap dient ter afscherming van regen. Op de messing bodem is een glazen klokje vastgezet. Vier zilveren elektroden zijn aan de binnenkant tegen het glas geplakt. De lange, uit vier delen bestaande, messing staaf is geschroefd aan een afschermelektrode waaraan de vlierpitballetjes zijn gehangen. De elektroden aan de binnenkant van het glas geleiden een teveel aan lading in het klokje naar de aarde (de messing bodem) af. Als de balletjes door de elektrische lading in de lucht geladen worden, stoten ze elkaar af.
Met deze luchtledige glazen cilinder kan elektrische ontlading in het luchtledige worden getoond.De cilinder is open aan de onderkant en kan met de onderste messing bus via de de kraan aan een luchtpomp worden aangesloten. Onderin bevindt zich een enkele spitse elektrode en bovenin een centrale spits met een krans van vijf spitsen er omheen. Bij demonstraties werd de cilinder vaccuum gezogen en daarna op de houten voet met de glazen zuil geschroefd. Gekoppeld aan een elektriseermachine stroomt de elektriciteit tussen de elektrodes en ontstaat een specifiek gloeiend licht.
Dit pistool volgens Volta heeft de vorm van een urn. Door de afschroefbare bovenzijde loopt in een glazen buisje een elektrode die in de urn eindigt. Aan de onderzijde is de urn van een opening voorzien, waarin een kurk past. De vorm van het geheel, en ook de benaming 'luchtpistool' (1816), suggereren dat de urn met bijvoorbeeld knalgas werd gevuld. Als men hierdoor een vonk laat overspringen valt door de explosie de urn om of springt de lucht in.
Een eudiometer is oorspronkelijk bedoeld om het zuurstofgehalte van lucht te bepalen. Hij kan ook gebruikt worden om volumeverandering bij chemische reacties van gassen te meten. Bovenaan een dikwandige glazen buis zijn twee messing elektroden aangebracht, waarmee een te onderzoeken gasmengsel kan worden ontstoken. Op de buis is een maatverdeling aangebracht in tienden van een kubieke inch. De buis is bevestigd in een ring die aan een veer in een statief hangt. De plotse uitzetting van het gasmengsel in de buis bij ontbranding wordt door de veer opgevangen.
Dit is een waterontledingstoestel, om water en zuurstof op te vangen bij electrolyse van water. In het midden is de bol op twee net niet tegenover elkaar liggende punten doorboord, waardoorheen een electrode steekt. De electrodes huizen in een koperen cilinder die in een bol eindigt. Water in de bol zal als de electrodes op stroom aangesloten worden ontleden in zuurstof (bij de kathode, de negatieve pool) en waterstof (bij de anode, de positieve pool).
Een galvanometer meet stroomsterkte aan de hand van het door de stroom opgewekte magnetische veld, dat voor de draaiing van een magneetnaald zorgt. Bij een astatische galvanometer is door een constructie met twee parallelle kompasnaalden met tegengestelde polen de invloed van het aardmagnetische veld opgeheven. De op een houten koker gewikkelde spoel heeft circa 40 windingen en kan over een kleine hoek verdraaid worden door middel van een stelknop met rondsel. Het effect van de elektrische stroom op het magnetische veld wordt door de windingen versterkt. Op de flenzen van de spoelkoker is als schaal een verzilverde messing ring gemonteerd waarop de schaal is gegraveerd, deze loopt van 0-360°.
